ในโลกของหนังใหม่ในสมัยนี้ต้องบอกเลยขอรับว่าเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์อภิรมย์ใจมาก เนื่องจากเชื่อไหมครับผมว่าในประเทศชาติกระผมนั้นมีหนังใหม่คุณภาพออกให้ชมกันทุกวัน วันละหลายๆ เรื่อง ทั้งหนังที่เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ หนังแผ่นเกรด B พร้อมกับเกรด C ประกอบไปถึงหนังใหม่สไตล์ละครซีรีย์ที่ผลิตสำหรับป้อนให้กับช่องโทรทัศน์และเคเบิ้ลทีวีจนกระทั่งจึงมักบอกว่าถึงแม้ข้าพเจ้าจะก็จะเป็นคนที่ชอบดูหนังใหม่ๆ อย่างเป็นจริงเป็นจังแล้วแต่หากพบแบบนี้ก็ยังดูไม่จบสิ้นเหมือนกัน

               แน่นอนขอรับกระผมว่าหนังที่ผลิตมาเพื่อจะคนได้ชมนั้นส่วนใหญ่จะจะทำเพื่อให้รายได้คือยุทธวิธีไม่ว่าจะอาจเป็นรายได้จากค่าโฆษณา รายได้จากสปอนเซอร์ ผู้ส่งเสริม ประกอบไปถึงรายได้จากการจัดจำหน่ายตั๋ว แต่ผมเองก็เชื่อว่าคงมีหนังอีกไม่น้อยเลยทีเดียวที่ทำขึ้นมาเพื่อจะ “เอากล่อง” หลากหลายกว่า “เอาเงิน”

               หนังที่ “เอากล่อง” ที่เราว่านี้ก็คือหนังชนิดที่ว่าเป็นหนังไม่ใช่ในกระแสความนิยม ไม่ใช่หนังตามเทรนด์ตลาดที่สร้างกันเกลื่อนกลาด แต่ส่วนใหญ่จะต้องจะน่าจะเป็นหนังชนิดสะท้อนสังคม เสียดสีชุมชน หนังรูปแบบอินดี้ที่โชว์ฝีมือในการทำหนังคือขั้นตอนซึ่งก็ย่อมยอมรับขอรับว่าบางครั้งตัวหนังเองก็ยากเกินกว่าคนทั่วไปจะจะเข้าใจเนื่องจากต้องมีการตีความอีกมามาย ดังนั้นหนังเหล่านี้จึงย่อมจะน่าจะได้แต่เพียงรางวัลจากสถาบันต่างๆนาๆ มากมายยกเว้นรายได้ที่สวนกระแสกับทุนที่ลงไปแต่ถ้าจะก็จะถามว่าขาดทุนหรือไม่ไม่คงตอบได้ว่าไม่ขาดทุนอย่างแน่นอนเพราะเพราะว่าในกลุ่มหนังประเภทนี้ก็ยังมีกลุ่มคนที่ชื่นชอบอยู่บ้างแม้จะจะเป็นส่วนน้อยก็ตามที

ในยุคหนึ่งนักข่าวสายบันเทิงมีความสำคัญต่อดารานักร้อง เพราะสามารถเขียนข่าวทำกระแสให้ดังใช่หรือไม่ดับก็ขึ้นไปอยู่กับนักข่าว พร้อมกับ สื่อนั้นๆ จึงมีที่มาของคำว่า “นั่งเทียนวาดข่าว” และ “อำนาจปากกาในมือ” ที่หมายถึงเขียนข่าวโดยไม่จัดหาข้อเท็จจริง  แต่ยุคสมัยปัจจุบันที่การเชิญชวนข่าวในโลกออนไลน์เป็นที่ความนิยม การสร้างงานต่างๆนาๆผ่านทางคอมฯ ไม่ว่าจะน่าจะบันทึกข่าว พร้อมทั้ง ดาราบางคนก็มีการออกมาคัดค้านนักข่าวที่ไม่มีจรรยาบรรณ เชิญชวนข่าวไม่จริง และ ผู้คนเริ่มไม่ให้ความชอบกับข่าวที่อ่านแล้วมั่ว จนกระทั่งหลายๆคนจึงไม่ค่อยเสพข่าวบันเทิง ใช่หรือไม่ แม้แต่ตัวดาราเองก็ไม่เสพข่าว  จนหลายๆคนที่เสพข่าวจากสื่อออนไลน์ พร้อมด้วย โซเชี่ยลต่างๆ ต่างตั้งคำถามกับข่าวบันเทิงที่ไม่จริง ข่าวบันเทิงที่มั่วข้อมูล และ ข่าวบันเทิงที่สร้างกระแสจนเกินงามว่า ที่จริงแล้วนั้น นักข่าวบันเทิงนั้น คือนักข่าวหรือนักเลงคีย์บอร์ดกันแน่      

               ในส่วนของนักข่าวนั้น บางครั้งนักข่าวก็ออกมายอมรับว่าได้ข้อมูลมาน้อยก็ย่อมปรุงแต่งให้มีความน่าชอบสำหรับข่าวจัดจำหน่ายได้ หรือเปล่า บางครั้งในวงการข่าวบันเทิงนั้น กัมีนักข่าวที่ทำตัวคือนักเลงคีย์บอร์ดจริงๆ เพราะว่าความหวังให้คนติดตามเวปไซค์ของสื่อในสำนักที่นักข่าวนั้นทำงานอยู่ ใช่หรือไม่ โพสกระทู้อื่นๆ เพื่อทำประเด็นให้คนติดตามจากสื่อของตนเองเป็นต้น พร้อมด้วยมันก็ส่งผลให้กับดารานักร้องที่เป็นข่าวด้วย ซึ่งมีทั้งจริงพร้อมทั้งไม่จริงปะปนกันไป ซึ่งนักข่าวหลายๆคนก็บอกว่าห้ามยากเพราะนักข่าวบันเทิงนั้นมีหลายรูปแบบ มีทั้งที่มีต้นสังกัด และ นักข่าวสมัครเล่นที่หาข่าวมาค้าขาย หรือไม่ ที่เรียกว่าปาปารัชซี่นั่นเอง พร้อมทั้ง คนที่จะอาจตัดสินได้จริงคือคนที่เสพข่าวนั่นเอง เนื่องจากนักข่าวบันเทิงมีหน้าที่แค่หาข่าว และ ให้คำปรึกษาข่าว เท่านั้นเอง ส่วนผลตอบรับต่างๆนาๆนั้น ขึ้นอยู่กับประชาชนคือคนตัดสินจากภาพลักษณ์ของดารานักร้องว่าเชื่อได้หรือเปล่าไม่จริงใช่หรือไม่ไม่จริง นักข่าวไม่ใช่คนตัดสิน พร้อมกับ ข่าวบันเทิงก็ไม่ใช่คำตัดสินเช่นกัน